Komunikacja werbalna – niezwykłe wystąpienie ambasadora Izraela

Posłuchaj jak przemawia ambasador Izraela Ron Proso.

Jak umiejętnie przemawia do wyobraźni, jakie stosuje metafory, porównania. Jak celnie operuje liczbami.

Nigdy nie występuj bez przygotowania. Nawet mistrzowie się przygotowują, do improwizacji też!

Przede wszystkim zdobądź zaufanie odbiorcy. Z badań psychologów wynika, że mamy skłonność do ulegania powadze autorytetów, czy osób o dobrej reputacji.

Zjawisko autorytetu kształtują nie tylko kompetencje nabyte przez kogoś, związane z jakąś dziedziną, ale także takie aspekty jak: dokonania w danej dziedzinie, posiadane tytuły, ubranie, status majątkowy, atrakcyjność fizyczna, kultura zachowań, zdolność wzbudzania sympatii. Ważna jest także intencja mówiącego, która powinna być jasno i wyraziście wyeksponowana, tak by odbiorca miał świadomość tego, co chcemy przekazać i że nie mamy ukrytych intencji.

Paradoksalnie umiejętność skutecznego przemawiania i rozmawiania wiąże się ze zdolnością słuchania, patrzenia, bycia wrażliwym na innych. Bardzo ważna jest kwestia szacunku dla odbiorcy. Punktem wyjścia dla zachowań perswazyjnych powinna być umiejętność postawienia się w sytuacji drugiej osoby, patrzenia na świat jego oczami.

Powiadają, że empatia to jak wejście w czyjeś buty, nie w pełni się zgadzam. Dodałabym – ale przed ich założeniem – zdejmij swoje!

Jednym ze sposobów ukazywania zainteresowania partnerem jest parafraza czyli powtórzenie tego, co usłyszeliśmy od niego. Inną formą jest przytakiwanie rozmówcy w trakcie jego wypowiedzi. Jeszcze innym sposobem jest zadawanie mu pytań dotyczących tego, o czym mówił i tym samy ujawniamy chęć zrozumienia słów drugiej osoby, a sami upewnimy się czy zrozumieliśmy go poprawnie (klaryfikacja).

Informacje niewerbalne przekazujemy: tonem głosu i modulacją głosu, tempem mówienia, kontaktem wzrokowym, mimiką twarzy, ruchem i postawą ciała, gestykulacją, wyglądem oraz fizjologicznymi reakcjami organizmu. Osoby zbyt swobodnie ubrane, niestosowanie do sytuacji uznaje się za nieszanujące odbiorców, a osoby “zbyt dobrze” ubrane – za wywyższające się, uznające siebie za lepszych. Pamiętajmy o ubiorze dostosowanym do odbiorców. Klasyczna elegancja zwykle jest najbezpieczniejsza, ale zawsze najlepiej zorientować się wcześniej co do rangi wydarzenia i grupie odbiorców.

Efekt perswazyjny osiągniemy, kiedy w pełni będziemy utożsamiać się z naszą wypowiedzią, kiedy będziemy sprawiać wrażenie jesteśmy zaangażowaniu w to, do czego przekonujemy.

Powinniśmy być spójni z naszą wypowiedzią, o ile nie jesteśmy mistrzem kłamstwa rodem z filmu „Lie to me” (polskie tłumaczenie: „Magia kłamstwa” z Timem Rothem w roli głównej) nasze ciało i tak nas wyda.

W tym związku to ty jesteś gwiazdą, nie coach. Coach gra drugie skrzypce. Uważaj jeśli coach zwraca się do ciebie z pozycji eksperta, autorytetu, osoby wszystkowiedzącej czy uzdrawiającej. Wasza relacja powinna być partnerska.

Szczególny wpływ na nas ma wypowiedź osoby, jest podobna do nas. Ma podobny rodowód, status społeczny, podobnie wygląda lub zachowuje się, ma podobne wartości i stawia przed sobą podobne cele. Wreszcie posługuje się podobnym językiem do naszego. Taką osobę po prostu lubimy bardziej od innych ludzi. Taka zasada jest często stosowana w kampaniach politycznych.

Słynna jest scena z filmu “Evita” o Evicie Peron gdy jej mąż, kandydat na prezydenta występując przed tłumem robotników na sugestie mądrej żony zdjął marynarkę i podwinął rękawy koszuli – aby się upodobnić do swoich potencjalnych wyborców. Dziś robi to prawie każdy wytrawny polityk – spójrzcie jak się ubierają na spotkania w salach kongresowych a jak w tzw. plenerze? Jak przemawiają w sejmie, a jak podczas np. powodzi?

1. Określ swoją widownię i mów do każdego. „Omiataj” ich wzrokiem.
2. Dobieraj metody adekwatne do konkretnych odbiorców.
3. Bądź ekspertem w omawianej przez Ciebie dziedzinie.
4. Przewiduj reakcje słuchaczy, obserwuj i reaguj.
5. Zorientuj się, ile Twoi odbiorcy wiedzą na dany temat.
6. Upewnij się, że to, co masz im do przekazania w ogóle ich interesuje.
7. Podkreślaj ich korzyści, a nie cechy swojej propozycji.
8. Dostarczaj widowni motywacji, zmieniaj tempo mówienia, natężenie i intonację głosu.
9. Stawiaj pytania i prowokuj.
10. Podkreślaj tylko najważniejsze punkty swojej prezentacji. Najlepiej 3.
11. Panuj nad tremą.
12. Zadbaj o swój wizerunek.

Każda prezentacja musi mieć swój wstęp, część zasadniczą i zakończenie. Każdy z tych etapów powinien być dokładnie przemyślany. Zatem przed wystąpieniem warto zastanowić się nad jego strukturą. Najlepiej napisać scenariusz prezentacji. Gdy mamy określony cel, dobieramy argumenty, którymi słuchaczy będziemy przekonywać do naszych racji. Stawiamy tezę, rozwijamy ją, a następnie podsumowujemy założenia wywodu.

Jeżeli nie przykujesz uwagi swych słuchaczy w pierwszych kilku pierwszych zdaniach, nieważne jak wspaniała będzie reszta Twojego planu związanego z prezentacją. W wystąpieniu określ problem i temat, a potem zaproponuj rozwiązanie.

1. Powiedz o czym będziesz mówić.
2. Powiedz to.
3. Powiedz o czym powiedziałeś/aś.

Wypowiedź musi mieć harmonijny charakter, dobrą kompozycję i być prawdziwe. Pamiętaj o zasadzie minimum słów – maksimum treści. Najważniejsze treści powtarzamy, akcentujemy. I ćwiczymy, ćwiczymy, ćwiczymy.